Ο ανακτορικός ρυθμός είναι η διακοσμητική τεχνοτροπία που χαρακτηρίζει την κεραμική εικονογραφία μεγάλων κυρίως αγγείων (πίθων και πιθαμφορέων) από το τέλος της Υστερομινωικής ΙΒ περιόδου έως και την Υστερομινωική ΙΙΙΑ1 περίοδο (περ. από το 1450 έως το 1375 π.Χ.). Στον ρυθμό αυτόν αποδίδονται θέματα του ρυθμού χλωρίδας και του θαλάσσιου ρυθμού της προηγούμενης περιόδου, αλλά και άλλα εικονιστικά στοιχεία, όπως ο διπλός πέλεκυς και το κράνος, με τάση σχηματοποίησης και επανάληψης, ανεπτυγμένα σε ζώνες που κάλυπταν όλη την επιφάνεια των αγγείων. Τα πιθοειδή αγγεία και οι αμφορείς του «ανακτορικού ρυθμού» έχουν θεωρηθεί ως προϊόντα ανακτορικών εργαστηρίων που χρησιμοποιήθηκαν ως σκεύη πολυτέλειας και επίδειξης από τους κατόχους τους. Πολλά από αυτά έχουν βρεθεί σε πλούσιους τάφους της περιόδου.