Ως βαίτυλος προσδιορίζεται ένας φυσικός λίθος, συνήθως ελλειψοειδούς σχήματος, ο οποίος ερμηνεύεται ως ανεικονική απόδοση ή σύμβολο της θεότητας σε σύνολα λατρευτικού χαρακτήρα. Στις παραστάσεις της μινωικής εικονογραφίας, με συχνότερη εμφάνιση στα σφραγιστικά δακτυλίδια, οι βαίτυλοι εικονίζονται σε συνθέσεις που σχετίζονται ερμηνευτικά με τη θεοφάνεια και την εκστατική λατρεία. Ειδικότερα, η παράσταση εναγκαλισμού φυσικού λίθου από άνδρα ή γυναίκα έχει ερμηνευτεί ως λατρευτική πράξη επίκλησης της θεότητας.