Ο γρύπας είναι φανταστικό μιξογενές όν με σώμα λιονταριού και κεφάλι πουλιού, με ή χωρίς φτερά. Η ιδιαίτερη συμβολική σημασία του μυθικού όντος στον Κρητομυκηναϊκό κόσμο τεκμηριώνεται από την απεικόνισή του σε συνθέσεις που σχετίζονται με την επιφάνεια και τη λατρεία της θεότητας αλλά και την εξουσία του ηγεμόνα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι απεικονίσεις σε χρυσά σφραγιστικά δακτυλίδια και σφραγίδες με σκηνές θεοφάνειας και λατρείας, στις τοιχογραφίες στο Ακρωτήρι Θήρας και στις αίθουσες του θρόνου στα ανάκτορα της Κνωσού και της Πύλου. Στην περίφημη λίθινη “Σαρκοφάγο της Αγίας Τριάδας”, με την απεικόνιση αρμάτων που σέρνουν αίγαγροι και γρύπες ίσως αποδίδεται συμβολικά το τελευταίο ταξίδι του νεκρού και τονίζεται η κυριαρχία της θεότητας όχι μόνο στον κόσμο των ζωντανών αλλά και στον κόσμο των νεκρών. Το εικονογραφικό θέμα του γρύπα επανεισάγεται στην τέχνη του ελλαδικού χώρου κατά την αρχαϊκή περίοδο από τον κόσμο της Ανατολής και της Αιγύπτου, στο πλαίσιο της υιοθέτησης στοιχείων Ανατολίζουσας τεχνοτροπίας, ως ένα από τα πολλά «χιμαιρικά» όντα που αποτελούνται από ενώσεις δύο περισσότερων διαφορετικών ζώων (όπως επίσης η σφίγγα και η σειρήνα). Το θέμα του γρύπα απαντά κυρίως στην κεραμική εικονογραφία και σε ανάγλυφη μορφή επίθετων προτομών σε μεταλλικούς και πήλινους λέβητες.