Μικρό ξίφος με λεπίδα συνήθως από χαλκό ή άργυρο και λαβή απλή ξύλινη ή περίτεχνη, με διακόσμηση από πολύτιμα μέταλλα και λίθους. Τα εγχειρίδια στερεώνονταν σε ζώνη (τελαμώνα) περασμένη είτε στη μέση του σώματος ή διαγώνια από τον ώμο έως τον μηρό, όπως φαίνεται από την απόδοσή τους σε ειδώλια ανδρικών μορφών και σε άλλες εικονογραφικές απεικονίσεις. Τα εγχειρίδια που ήταν κατασκευασμένα από πολύτιμα υλικά φαίνεται ότι δεν χρηστικά, αλλά αποτελούσαν σύμβολα εξουσίας, αντικείμενα επίδειξης και κοινωνικού κύρους για τον κάτοχό τους, ενώ πιθανώς κάποια από αυτά είχαν και τελετουργική χρήση. Πολλά είχαν κατασκευαστεί για αφιερωματική χρήση σε κάποιο ιερό. Απλά χάλκινα αλλά και περίτεχνα εγχειρίδια αποτελούσαν συνήθη κτερίσματα σε τάφους ιδιαίτερα της Τελικής Ανακτορικής περιόδου. Η εναπόθεση αντικειμένων οπλισμού στους τάφους θεωρείται ότι χαρακτηρίζει τις ταφές της νέας για την Κρήτη μυκηναϊκής αριστοκρατίας και της εγχώριας άρχουσας τάξης που υιοθέτησε το νέο έθιμο. Στη Γραμμική Β, ο όρος pa-ka-na/φάσγανα θεωρείται ότι αποδίδει τόσο τα ξίφη όσο και τα εγχειρίδια.