Όρος που περιγράφει την αντωπή συμμετρική διάταξη εικονογραφικών θεμάτων. Στον Κρητομυκηναϊκό κόσμο, η εραλδική τοποθέτηση μορφών, συχνά ζώων ή μιξογενών όντων, εκατέρωθεν της θεότητας ή της ανεικονικής απόδοσης της θεότητας ή του άρχοντα (π.χ. στην περίπτωση βωμού ή κίονα) αποτελεί σύμβαση που επιτείνει τον συμβολισμό της κεντρικής μορφής.