Η Κρητική Ιερογλυφική εμφανίζεται στην ώριμη Παλαιοανακτορική περίοδο, τον 18ο αι. π.Χ., και χρησιμοποιείται ταυτόχρονα με τη Γραμμική Α έως την αρχή της περιόδου των νέων ανακτόρων. Αν και δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί, γνωρίζουμε ότι τα περισσότερα σημεία της είχαν φωνητική αξία συλλαβών (συλλαβογράμματα). Ορισμένα σημεία χρησιμοποιούνταν ως λογογράμματα, δηλαδή αντιπροσώπευαν αγαθά, όπως το κρασί, το σιτάρι, τις ελιές και τα υφάσματα. Άλλα σημεία αντιστοιχούσαν σε ένα δεκαδικό αριθμητικό σύστημα, μονάδες μέτρησης και τις υποδιαιρέσεις τους. Η Κρητική Ιερογλυφική διακρίνεται για την ποικιλία τύπων εγγράφων που τεκμηρίωναν διαφορετικές συναλλαγές. Τα κυκλικά δισκία χρησίμευαν για σύντομες καταχωρίσεις, όπως και τα μηνοειδή σφραγίσματα. Οι πήλινες ορθογώνιες ράβδοι πιθανώς ήταν κατάστιχα φορολογικού χαρακτήρα, αφού συχνά φέρουν λογογράμματα και αριθμητικές υποδιαιρέσεις.