Λάρνακες ονομάζονται τα μεγάλα κιβωτιόσχημα ή λουτηροειδή αγγεία, με πλακοειδές, αμφικλινές ή σαμαρωτό κάλυμμα, που χρησιμοποιούνταν κυρίως ως σαρκοφάγοι. Στην Κρήτη των Μετανακτορικών χρόνων (1300-1100 π.Χ.), οι πήλινες λάρνακες που χρησιμοποιήθηκαν για την ταφή επιφανών νεκρών έφεραν συχνά πλούσια εικονιστική διακόσμηση, με θεματολογία συμβολική, που αποδίδει συνήθως το τελετουργικό ταξίδι των νεκρών και την παρουσία της θεότητας, η οποία κυριαρχεί όχι μόνο στον κόσμο των ζωντανών αλλά και στον κόσμο των νεκρών. Ο τύπος της πήλινης κιβωτιόσχημης λάρνακας φαίνεται ότι μιμείται αντίστοιχες ξύλινες κατασκευές, όπως δηλώνεται από την απόδοση στον πηλό κατασκευαστικών λεπτομερειών, κυρίως της δοκού του καλύμματος και των διάχωρων των πλευρών. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στη λίθινη σαρκοφάγο από την Αγία Τριάδα, η οποία φέρει πλούσια διακόσμηση σε λεπτό επίχρισμα ασβεστοκονιάματος με την τεχνική της τοιχογραφίας και εικονογραφία που παρέχει πολύτιμες πληροφορίες για το σύνθετο τελετουργικό ταφής και απόδοσης τιμών στους νεκρούς. Στους ιστορικούς χρόνους, οι μαρμάρινες σαρκοφάγοι της Ρωμαϊκής περιόδου αποτελούν εντυπωσιακά δημιουργήματα, συχνά με περίτεχνο γλυπτό διάκοσμο.