Η Μέδουσα (Γοργώ) στην ελληνική μυθολογία αναφέρεται ως μία από τις τρεις Γοργόνες. Στις κυριότερες εκδοχές του μύθου, η Μέδουσα ήταν μια όμορφη θνητή την οποία μεταμόρφωσε η θεά Αθηνά σε τέρας είτε επειδή καυχήθηκε ότι ήταν πιο όμορφη από τη θεά είτε επειδή αναγκάστηκε σε συνεύρεση από τον Ποσειδώνα. Μεταμορφώθηκε σε φτερωτό τέρας με ανθρώπινα χαρακτηριστικά και φονεύτηκε από τον Περσέα με αποκεφαλισμό. Στην εικονογραφία κυρίως της Αρχαϊκής περιόδου εμφανίζεται και στην ολόσωμη μορφή, στη συμβατική στάση που ονομάζεται «εν γούνασι δρόμος», έχει δηλαδή τα σκέλη λυγισμένα προς τα δεξιά, και το σώμα και την κεφαλή κατενώπιον. Συχνότερη όμως είναι η απεικόνιση του «Γοργόνειου», της κεφαλής της Μέδουσας, που εικονίζεται συχνά στην τέχνη των ιστορικών χρόνων (αγγειογραφία, αρχιτεκτονική γλυπτική, μεταλλοτεχνία) με αποτροπαϊκό χαρακτήρα. Η κεφαλή εικονίζεται μετωπικά, με στρογγυλό πρόσωπο, μεγάλα μάτια και προτεταμένη γλώσσα. Από το κεφάλι εκφύονται φίδια, ενώ το μέτωπο στεφανώνεται με σειρά βοστρύχων. Απαντά ως κεντρικό στοιχείο στην αιγίδα της θεάς Αθηνάς ή ως έμβλημα σε ασπίδες. Ιδιαίτερα αγαπητό θέμα στην αρχαία ελληνική τέχνη κατά την αρχαϊκή κυρίως φάση της αποτελούσαν και στιγμιότυπα από τον αποκεφαλισμό της Mέδουσας – Γοργούς από τον Περσέα.