Ρυθμός της αγγειογραφίας των Αρχαϊκών και Κλασικών χρόνων, που εικονίζει τα στοιχεία των εικονογραφικών συνθέσεων με σκιαγραφία με σκούρο μελανό χρώμα από πηλόχρωμα αλκαλίου πάνω στη στιλπνή ανοικτόχρωμη επιφάνεια του αγγείου, με λεπτομέρειες που αποδίδονταν με χάραξη και δύο επίθετα πηλοχρώματα, το λευκό και το ιώδες. Η διαδικασία της όπτησης μελανόμορφων αγγείων διακρίνεται από τρεις φάσεις, με εναλλαγή ατμόσφαιρας οξειδωτικής-αναγωγικής-οξειδωτικής στον κλίβανο. Με τον τρόπο αυτόν επιτυγχανόταν η αντίθεση ανάμεσα στις μελανές μορφές και το ανοιχτόχρωμο υπόβαθρο της επιφάνειας του αγγείου. Ο μελανόμορφος ρυθμός εφευρέθηκε σε εργαστήρια της Κορίνθου στις αρχές του 7ου αι. π.Χ., αλλά εξελίχθηκε πλήρως ως τεχνική διακόσμησης από αθηναίους αγγειογράφους, οι οποίοι την υιοθέτησαν γύρω στο 630 π.Χ. και έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην ευρεία διάδοσή της κατά τον επόμενο αιώνα.