Διακοσμητικός ρυθμός ιδιαίτερα δημοφιλής στην κεραμική της Ελληνιστικής Περιόδου, κυρίως στην Ανατολική Μεσόγειο. Το όνομα του ρυθμού προέρχεται από τη δυτική κλιτύ (πλαγιά) της Ακρόπολης των Αθηνών, όπου εντοπίστηκαν αγγεία της συγκεκριμένης κατηγορίας κατά τη διάρκεια ανασκαφών του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου, στα τέλη του 19ου αιώνα. Ο ρυθμός χαρακτηρίζεται από τη χρήση της εγχάραξης, του αραιωμένου πηλού, και του λευκού και ερυθρού επίθετου χρώματος, για την απόδοση των διακοσμητικών θεμάτων σε μελαμβαφή επιφάνεια.