Τεχνική της μεταλλοτεχνίας για την παραγωγή τέχνεργων σε μήτρα (καλούπι). Το επιθυμητό αντικείμενο διαμορφώνεται πρώτα σε κερί, καλύπτεται έπειτα με πηλό και ψήνεται. Στο καλούπι κατόπιν διοχετεύεται λιωμένο μέταλλο, συνήθως ορείχαλκος, και παίρνει τη θέση του κεριού, το οποίο χάνεται από οπές. Η τεχνική ήταν σε χρήση στη μινωική Κρήτη για την κατασκευή χάλκινων ειδωλίων, διπλών πελέκεων και άλλων αντικειμένων.