Τεχνική που εφαρμόστηκε κυρίως στη μικροτεχνία/λιθοτεχνία και συνίσταται στη δημιουργία έξεργων μορφών με κυρτά στοιχεία που διαμορφώνονται με τρυπάνι με σφαιρική απόληξη. Απαντά στη μικροτεχνία ήδη από τον 5ο αι. π.Χ. αλλά διαδίδεται ευρέως ως τεχνοτροπία από τον 4ο αι. κ.ε. και κυρίως στους Ρωμαϊκούς χρόνους.