Σκεύος από πηλό ή σπανιότερα από ασβεστοκονίαμα. Αποτελείται από έναν δίσκο με κοίλανση στην άνω επιφάνεια που στηρίζεται συνήθως σε τρία χαμηλά πόδια. Τα αντικείμενα αυτά απαντούν σε διάφορα μεγέθη και έχουν ερμηνευτεί ως σκεύη για την εναπόθεση προσφορών στη θεότητα ή ως φορητές εστίες. Στην ίδια κατηγορία ως προς τη χρήση μπορούν να ενταχθούν και οι λίθινες τράπεζες προσφορών, συχνά ορθογωνίου σχήματος χωρίς πόδια, ορισμένες από τις οποίες φέρουν και εγχάρακτες επιγραφές Γραμμικής Α, γνωστές με τον όρο «σπονδική ρήση», πιθανώς με θρησκευτική ή/και τελετουργική σημασία. Τράπεζες προσφορών έχουν βρεθεί σε ανακτορικά και οικιακά σύνολα, αλλά και σε χώρους λατρευτικού χαρακτήρα, όπως τα ιερά κορυφής και τα σπήλαια, κυρίως κατά το διάστημα της Νεοανακτορικής περιόδου (1700-1450 π.Χ.).