Διακοσμητικός ρυθμός στην κεραμική παραγωγή της μινωικής Κρήτης που εμφανίζεται στις αρχές της Μέσης Εποχής του Χαλκού (περ. 1900-1800 π.Χ.). Η διακοσμητική τεχνική συνίσταται στη διαμόρφωση αδρών ανάγλυφων προεξοχών στην επιφάνεια του αγγείου με επίθετες μάζες υδαρού πηλού, με κατάλληλη επεξεργασία με τα δάκτυλα και ανάλογα με το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η τεχνική αυτή είναι ιδιαίτερα δημοφιλής σε δύο εκδοχές, την “κοκκιδωτή” και “των οστρακόδερμων”, που ίσως μιμείται την επιφάνεια του κελύφους θαλάσσιων οργανισμών. Η τραχωτή επιφάνεια που διαμορφώνεται καλύπτεται σε κάποιες περιπτώσεις με σκούρα βαφή.