Η φαγεντιανή είναι μια υαλώδης ύλη που παράγεται από μίγμα κονιορτοποιημένου χαλαζία, αμμόλιθου ή πυριτόλιθου και διάλυμα ανθρακικού νατρίου. Το μίγμα πλάθεται ή τοποθετείται σε μήτρες για την κατασκευή τέχνεργων και στη συνέχεια ψήνεται σε υψηλή θερμοκρασία και στερεοποιείται. Η εξωτερική επιφάνεια αποκτά στιλπνή υφή και είτε παραμένει υπόλευκη ή αποκτά χρώμα με την προσθήκη οξειδίου χαλκού (γαλαζοπράσινο), μαγγανίου (φαιό/καστανό) και κοβαλτίου (βαθύ μπλε). Η τεχνική παραγωγής της φαγεντιανής ήταν γνωστή στην Αίγυπτο ήδη από την τέταρτη χιλιετία, γρήγορα όμως εξαπλώθηκε στη Συρία, τη Μεσοποταμία και το Αιγαίο. Στη μινωική Κρήτη τα πρώτα αντικείμενα από φαγεντιανή εμφανίζονται λίγο πριν από το τέλος της Πρωτομινωικής περιόδου (3000-2000 π.Χ.). Ως πρώτη ύλη, η φαγεντιανή χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή μικρών αγγείων, κοσμημάτων, σφραγίδων, ειδωλίων, πλακιδίων και άλλων ενθεμάτων, αλλά και ως υλικό πλήρωσης για τη διακόσμηση αντικειμένων από άλλα υλικά.