Διακοσμητικός ρυθμός της μινωικής αγγειογραφίας, που αποδίδει θέματα από τον φυτικό κόσμο (κυρίως άνθη, μικρά φυτά, κλαδιά και καλαμοειδή). Γνώρισε μεγάλη διάδοση κατά την ώριμη Νεοανακτορική περίοδο (περ. 1600-1450 π.Χ.), αρχικά με θέματα σε φυσιοκρατική απόδοση και στη συνέχεια με τάση προς τη σχηματοποίηση, στο πλαίσιο της λεγόμενης Ειδικής Ανακτορικής Παράδοσης προς το τέλος της περιόδου.